Βάση εισαγωγής και αλλαγές στο μηχανογραφικό. Déjà vu?

Παίρνω αφορμή από τις τελευταίες εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας για αλλαγές στον τρόπο επιλογής τμημάτων από τους υποψήφιους των φετινών Πανελληνίων εξετάσεων και θυμάμαι 8 χρόνια πριν ένα σχετικό, προφητικό για κάποιους άρθρο μου στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ που τότε προκάλεσε πολλές αντιδράσεις.

Δεν ξέρω αν είναι deja vu, δεν ξέρω αν τελικά κάποιοι διάβασαν το άρθρο και το κάνουν νομοσχέδιο αυτό που ξέρω είναι ότι η πορεία στην λογική είναι τελικά μαραθώνιος και η νίκη του αυτονόητου ηράκλειος άθλος.

Έλεγα και λέω πάντα, ότι αν θέλεις να έχεις ευθύνες εκπαίδευσης και αποστολή δασκάλου και μέντορα πρέπει να μην κολακεύεις για να βιοποριστείς, πρέπει  να αντιδράς στην φαυλότητα και στην ανοησία και να δρας με σοβαρότητα και ρεαλισμό. Πρέπει να θέλεις να είσαι χρήσιμος και δυσάρεστος και όχι δημοφιλής και επικίνδυνος.

ΜΑΙΟΣ 2013 ,έγραφα και ρωτούσα τότε. Για το σχολείο ,τις εξετάσεις, τις σχολές..

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ ?

Δύο πράγματα να ξεχωρίσουμε: σχολείο και εξετάσεις. Ας μιλήσουμε πρώτα για ποιότητα εκπαίδευσης στο σχολείο και μετά για εξετάσεις. Μιλάμε συνεχώς για ποιότητα εκπαίδευσης στο σχολείο, γενικόλογα και χαοτικά. Διακηρύξεις και προτάσεις για το ωραίο, το μεγάλο, το ιδεατό. Ας σταματήσουμε επιτέλους το κρυφτό με τον ελέφαντα. Δεν μας τιμά! Ας πούμε την αλήθεια, ΨΥΧΡΑΙΜΑ και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ:
– Τι κάνεις ΠΟΛΙΤΕΙΑ με τα αναλυτικά προγράμματα; Τι κάνεις με την ύλη και τη μέθοδο διδασκαλίας; Τι στόχους θέτεις; Τι κάνεις με τα βιβλία και τις πηγές πρόσβασης στη γνώση; Τι κάνεις με το πολλαπλό βιβλίο και την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη;
– Τι κάνεις ΠΟΛΙΤΕΙΑ με την κατάρτιση και την επιμόρφωση του εκπαιδευτικού• τη διαρκή και όχι την αποσπασματική και εθελοντική;
– Τι κάνεις με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, της σχολικής μονάδας, του νομού, της περιφέρειας; Τι αποτέλεσμα φέρνεις;
Σε μία κοινωνία που αμφισβητεί το γιατρό, τον μηχανικό, τον πολιτικό, το δικαστή, ο δάσκαλος είναι και αυτός αναξιόπιστος και αδύναμος. Είναι και χαλαρός και γενναιόδωρος. Πώς να δικαιολογηθεί ο πληθωρισμός των αριστούχων στις σχολικές αίθουσες; Άρχισαν ξαφνικά, μετά το ΄90, οι Ελληνίδες μάνες να γεννοβολούν διάνοιες; Και αν όντως είναι έτσι, γιατί εμείς οι Έλληνες μπαμπάδες δεν εξάγουμε το μαγικό μας φίλτρο σε άλλους λαούς και βασανιζόμαστε άδικα; Γιατί η μάνα να κοιλοπονάει να βγάλει το παιδί-διάνοια από τη στιγμή που η πολιτεία, αφού πρώτα το βραβεύει ως διάνοια στα 18, το απορρίπτει κατόπιν με διάρροια στα 25;
Είναι δυνατόν να σπουδάζουν όλοι; Είναι αυτό πολιτική ευθύνη ή είναι παιδοκολακεία και άκρατη δημαγωγία; Είσαι πολιτεία, τελικά, βλαμμένη; Όχι. Βλαμμένη δεν είσαι. Αλλά είσαι επικίνδυνη και ανεύθυνη. Ποιος θα απολογηθεί για τους 150.000 Έλληνες επιστήμονες που εγκατέλειψαν τη χώρα από το 2008; Ποιος θα απολογηθεί για το 65% των άνεργων πτυχιούχων νέων; Ποιος θα απολογηθεί για τη χαμένη γενιά; Για τα χαμένα παιδιά που δεν γεννιούνται; Ποιος θα απολογηθεί για ένα έθνος που κινδυνεύει να συνταξιοδοτηθεί από την ιστορία και τη συνέχειά του;
Με μία αμετανόητα αλλήθωρη Πολιτεία, η κοινωνία δεν εμπιστεύεται το δάσκαλο και, μοιραία, το σχολείο δεν μπορεί να παίξει ρόλο στην αξιολόγηση για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ελεύθερη πρόσβαση δεν υπάρχει σε κανένα κράτος του κόσμου, χωρίς σοβαρά αξιολογικά κριτήρια, που στις προηγμένες χώρες θέτει η πολιτεία και το ίδιο το σχολείο, το οποίο, όμως, χαίρει άκρας εκτίμησης και αποδοχής. Έτσι λοιπόν, στην Ελλάδα, θα πρέπει να μάθουμε για πολλά χρόνια ακόμη να ζούμε με εξετάσεις.
Και τώρα εξετάσεις θέλουμε; Με τι σκοπό και ποια στόχευση; ΠΟΛΙΤΕΙΑ, εσύ, τι λες;
– Ως πολιτεία, ξέρεις ότι χρειάζεσαι το 1/5 των δικηγόρων που εισάγεις στα Πανεπιστήμια, το 1/3 των γιατρών, των μηχανικών, των μαθηματικών. Αλλά το λες;
– Ως πολιτεία, ξέρεις ότι δεν χρειάζεσαι πλέον άλλους φιλολόγους, ιστορικούς, αρχαιολόγους, ψυχολόγους, θεολόγους, γιατί δεν μπορείς να τους απορροφήσεις. Αλλά το λες; Δεν το λες!
– Ως πολιτεία, πρέπει να πεις στα ικανότατα παιδιά που επιλέγουν τις παιδαγωγικές σπουδές ότι τέτοια «αυτόφωτα» πτυχία δεν έχει κανένα κράτος στον κόσμο και ότι εμείς έχουμε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Το λες; Λες ότι, ελλείψει περιεχομένου σπουδών και αναγνωρισιμότητας πτυχίου, θεωρούνται χαμηλής ενέργειας και ζήτησης πτυχιούχοι και τελικά απόφοιτοι Λυκείου; Θέλεις να το πεις, αλλά δεν το λες, γιατί πως το λες;
– Ως πολιτεία, ξέρεις ότι ο μόνος τρόπος για να εργαστεί σήμερα αξιοπρεπώς ένας νέος δικηγόρος, χωρίς να μοιάζει με τον Τομ Σώγιερ, είναι να ξέρει μαθηματικά, έτσι ώστε να μπορεί να επιλέξει μία ανάλογη ειδίκευση στο εργασιακό ή ασφαλιστικό δίκαιο ή στις μεταφορές ή στην χωροταξία. Το ξέρεις, αλλά βάζεις μαθηματικά στην θεωρητική κατεύθυνση; Ή θα βάλεις ή θα πεις την αλήθεια για νομικές σπουδές με επαγγελματική αποκατάσταση σε άλλο γαλαξία!! Αν, πάλι, συμφωνείς και βάλεις, τότε θα βάλεις και μαθηματικούς στα Δημοτικά, για να μυηθούν τα μικρά παιδιά από νωρίς στη μαθηματική λογική, πριν αυτή γίνει δαίμονας και φοβία στο Γυμνάσιο.
– Ως πολιτεία, ξέρεις ότι οι δεκάδες οικονομικές σχολές απλά υπάρχουν στο μηχανογραφικό δελτίο ως σωσίβιο βιοπορισμού εκατοντάδων Μαυρογιαλούρων, και χιλιάδων καθηγητών και ανύποπτων νοικοκύρηδων, οι οποίοι χρεώθηκαν να οικοδομήσουν γκαρσονιέρες για εκκολαπτόμενους Βαρουφάκηδες στη Χίο, στην Καλαμάτα, στην Τρίπολη, στο Αγρίνιο, στην Ορεστιάδα και αλλού. Ξέρεις ότι τα προπτυχιακά προγράμματα στα Οικονομικά αφορούν ελάχιστους με ακαδημαϊκό προσανατολισμό και πολλούς περισσότερους με μεταπτυχιακές αναζητήσεις και εξειδικεύσεις, αλλά συντηρείς «προκάτ» Οικονομικά Πανεπιστήμια που μοιράζουν πτυχία «take away» σωρηδόν. Δεν ακούς, δεν βλέπεις, δεν μιλάς; Γιατί; Αλλά, έτσι είναι: «Όποιος δεν ακούει, δεν βλέπει και δεν μιλάει, ζει εκατό χρόνια». Σικελική παροιμία (OMERTA).
– Ως πολιτεία, ξέρεις ότι χρειάζεσαι εξειδικευμένους χειρώνακτες εργάτες γης, ναυτικούς, ηλεκτρολόγους, ψυκτικούς, υδραυλικούς. Και τι κάνεις; Που είναι η επαγγελματική εκπαίδευση που θα υποστηρίξει την επιτακτική εθνική ανάγκη; Και αν αυτό δεν είναι λύση στο οξύ πλέον μεταναστευτικό ρεύμα και, παράλληλα, ανάχωμα στους οικονομικούς μετανάστες που θαλασσοπνίγονται για να έρθουν κατά χιλιάδες στη «γη της επαγγελίας», τότε ποια είναι; Τα σύρματα και τα σκυλιά;
– Ως πολιτεία, είσαι ΘΕΑ. Ξέρεις πολλά, αλλά δεν τα λες, γιατί έσπειρες ανέμους και φοβάσαι τις θύελλες. Και τι κάνεις; Αρχίζεις τη διαβούλευση με την άλλη θεά, την Αθηνά, και ζητάς λίγη σοφία για να κάνεις αναδιάταξη και εξορθολογισμό, αφού, ως αρμόδια, αρχίζεις να θέλεις να φαίνεσαι και λίγο υπεύθυνη. Είναι βλέπεις και η τροϊκανή μαφία που ήρθε στη γειτονιά σου και έβγαλε πιστόλι στο τραπέζι…
– Και έτσι, αφού ως πολιτεία δεν μπορείς πλέον να γοητεύεις κρετίνους και ανεγκέφαλους, αρχίζεις να απογοητεύεις. Εξετάσεις και δύσκολα θέματα λοιπόν. Ολοένα και απαιτητικότερα, γιατί ψάχνεις την «μασίφ» αριστεία που θα κρατήσει ζωντανά τα λίγα ακόμα ιδρύματα που μπορούν να αυτονομηθούν και να ξεχωρίσουν από την άρρωστη αγέλη. Που μπορούν να εξοικονομήσουν πόρους και χρηματοδότηση, προσελκύοντας ερευνητικά προγράμματα και διεθνές ενδιαφέρον.
Και τα άλλα; Ας αυτοκαταργηθούν. Τι σε νοιάζει; Ελλείψει πόρων, φοιτητών και στελεχών, θα μετατραπούν σε αδιάφορα ακαδημαϊκά ΙΕΚ, μεταφέροντας την τεχνολογική λυκειακή εκπαίδευση στην τριτοβάθμια. Και σιγά-σιγά, αλλάζεις και τη νοοτροπία ενός λαού, που έμαθε να μην καλλιεργεί τη γη, που έμαθε να απαξιώνει τη χειρωναξία και να φαντασιώνεται μία θέση στο δημόσιο, που έμαθε στην επιδότηση και στο ταμείο ανεργίας. Που εθίστηκε στο συνδικαλισμό, στο σκανδαλισμό, στη δημαγωγία, στη δωροδοκία, στην απαξία και τη φαυλότητα. Που μέθυσε με τη βλακεία και την υπερβολή. Με το πιστόλι στον κρόταφο, Πολιτεία, αρχίζεις να λες την αλήθεια. Ήσουν αρμόδια, αλλά όχι υπεύθυνη. Έστω και αργά, ως αρμόδια, σε εφεδρεία πλέον, αντιδράς με το μόνο αδιάβλητο μέσο που διαθέτεις στη συνείδηση του Έλληνα• τις εξετάσεις και τη θεματοδοσία.
Έστω αργά, έστω και τώρα, αντιδράς!!